Þetta er nú ekki til að bæta atvinnumálin

Hver vill leggja pening í að auka vinnslu í landi ef þú sérð að þú eigir ekki kvóta til að vinna að nokkrum árum liðnum. Hver vill fjárfesta í sjávarútvegi með þetta á bakinu. Hvernig á að vera hægt að markaðsetja framleiðslu sem þú ekki getur staðið við til framtíðar.

Ef hægt er að miða þetta við eitthvað er hægt að miða þetta við Zimbabwe þar sem "vondu Hvítu " bændurnir voru sviftir eignarrétti yfir jörðum sínum og allt sem gat hrunið í samfélaginu hrundi.

 Nú skiptir öllu máli að rugga ekki bátnum og frekar að hvetja sjávarútveginn til þess að auka fullvinnslu og fjárfestingar sem skapa vinnu frekar en að skapa óöryggi hjá þeim.

Það komu hins vegar fram hugmyndir hjá Vinstri grænum í kosningabaráttunni um að auka vinnu með því að gefa út kvóta rúmlega 8000 tonn og nýta á færabáta. Þetta er hlutur sem er í góðu lagi að gera en þetta á ekki að vera framseljanlegur kvóti og honum ætti að vera úthlutað á hverju ári með fullri veiðiskildu og allir einstaklingar sem óska eftir mundu fá hlutdeild, en engir sem eru að veiða fisk í dag hvaða nafni sem það nefnist.

Kárinn

Mun setja bankana aftur í þrot

Athugasemdir

[Helgi Kr. Sigmundsson, 9.5.2009 kl. 11:57]

Þessi samlíking við Zimbabwe er e.t.v. nokkuð dramatísk en því miður er hún ekki alveg út í loftið.

Hvaða augum ætli útlendingar líti landið núna.  Land sem í kjölfar bankahruns og kreppu, grípur til þess (gamalkunna?) ráðs að þjóðnýta eignir helstu atvinnugreinarinnar.  Þetta er staðreyndin og óttast ég að fólk erlendis álykti að hér hafi orðið gríðarleg bylting í stjórnháttum. 

Þannig hafi landið einmitt færst nær Zimbabwe og t.d. Venezuela (olíufyrirtækin þjónýtt).  Þetta eru ekki þau lönd sem þeir telja vera bestu fjárfestingarkostina í dag.  Þess vegna er þetta sérstaklega slæmt.